Taaak, gdyby to było takie proste, życie układałoby się znacznie przyjemniej. Niestety! Żeby zarobić, trzeba się narobić całkiem sporo, nawalczyć, nadenerwować i bronić swojego jak lew. Nie oszukujmy się, nie ma lekko. I wszyscy, absolutnie wszyscy walczą o swoje. Nie ma zmiłuj. W ciągu ostatniego miesiąca dostałam kilka solidnych lekcji pracy freelancera, wysłuchałam podobnych historii od przyjaciół i naprawdę staram się pamiętać o kilku podstawowych zasadach.
LEKCJA1: Kochajmy się jak bracia, liczmy się jak Żydzi. Nie rób niczego za darmo, po kosztach, w promocji, na próbę. Nie przysporzy Ci to klientów - nie oszukuj się. Za każdym kolejnym razem usłyszysz to samo - za drogo. A raz obniżone koszty ciągną się za Tobą już na zawsze, bo przecież poprzednio zrobiłaś taniej. Ceń swoją pracę i pamiętaj Ty też musisz się z czegoś utrzymać.
LEKCJA2: Czy te oczy mogą kłamać? W biznesie nie ma sentymentów. Niestety. To jest twarda szkoła życia. Zawsze miej wszystko na piśmie, dbaj o umowy, zabezpieczaj się w każdy możliwy sposób (zabrzmiało jak z poradnika w Bravo Girl;)). Nie popadaj w paranoję, nie każdy jest nieuczciwy, ale na wszelki wypadek, dla świętego spokoju zadbaj o własny spokój ducha i zapłacone faktury.
LEKCJA3: Co masz zrobić jutro, zrób jutro, albo jeszcze lepiej dzisiaj. Nie odkładaj. Nie jest przyjemnie kłaść się do łóżka z myślami, czego jeszcze nie zrobiliśmy, co na nas czeka i jak bardzo goni nas termin. Staram się robić wszystko na czas, a i tak momentami mam wrażenie, że jeszcze tyle zostało na jutro... To już chyba nieuleczalne poczucie obowiązku;)
LEKCJA4: Kto rano wstaje... Hmm... Poczucie obowiązku to jedno - ale miła, mięciutka podusia, ciepła kołderka, lekki półmrok w pokoju, za oknem jeszcze ciemno i tak ciężko opuścić to cudowne, wygodne miejsce. Od tygodnia testuję wstawanie z łóżka przed 8, codzienną porcję ćwiczeń z Ewą Ch. i rozpoczynanie pracy podobnie jak kiedyś w firmie. I chyba tak jest jednak optymalnie. Praca w godzinach poranno-południowych wychodzi mi najlepiej.
LEKCJA5: Zachowaj luz. Czasami po prostu się nie da i już, z różnych powodów... Czasami też po prostu się nie chce. I kropka. Czasami są wyjątki od każdej lekcji, zasady i reguły. Nie można zaplanować wszystkiego - trzeba czasem zacisnąć zęby i cieszyć się swoją pracą. Ważne, że robi się to, co się lubi. A to już 3/4 sukcesu:)
I najważniejsze... spotykaj się z ludźmi. Koniecznie. M. powiedział mi niedawno, że nie sadził, że tak szybko będzie mu brakowało obecności osób z pracy. Ja też nie sądziłam, że przyjdą momenty, kiedy będę czuła, że wariuję w domu. A jednak. Dla własnego zdrowia psychicznego warto utrzymywać kontakty, chociaż raz w tygodniu zmienić otoczenie i zobaczyć się ze znajomymi. Skype, chat, FB itp. nigdy mi nie zastąpią prawdziwych spotkań z ludźmi. Żeby zachować równowagę w przyszłym tygodniu, mam nadzieję, uda mi się wybrać na długo oczekiwany koncert, spotkać z P., znajomymi z pracy, wyciągnąć przyjaciółkę na kawę, wyjść na spacer z Bliskimi... bo praca, choćby najfajniejsza, u mnie zawsze będzie dopiero na 2 czy 3 miejscu.
